Nieuw Zealand (2)

Nieuw Zealand heeft ongeveer de oppervlakte van 8x Nederland met een bevolking van ca 4 mln.( waarvan 3 mln op het Noordelijk eiland). Dit betekent dus veel ruimte en volop natuur met maar weinig mensen. Ook in NZ is een trek naar de “grote” steden en dat betekent dus lange stukken weg met maar weinig verkeer. De natuur is prachtig en afwisselend, van de kust zit je in een mum van tijd in de bergen. Het schrijven van een reisverslag wordt daardoor alleen niet makkelijker zonder in herhalingen te vallen. Dus bij voorbaat excuus. Om de zaak nog een beetje levendig te houden heeft Karlijn toegezegd ook een bijdrage te leveren aan het verslag..Ben benieuwd!

Maandag (22-2) zijn we met de camper naar het zuiden (van het Noordereiland) getrokken, Was niet het leukste/afwisselendste deel van Nieuw-Zealand, maar schoot wel lekker op. Gekampeerd op zo’n 30 km van Wellington.
Dinsdagochtend op het gemak naar Wellington getuft en een nieuwe fotocamera aangeschaft, de oude was vermoedelijk oververhit geraakt en leidde met inzoomen een eigen leven.. Daarna beetje rondgescharreld, koffie gedronken,geluncht en Karlijn opgehaald van het vliegveld. Door de vreugde van het weerzien was ik een vermoedelijk beetje overmoedig geworden en dacht ik met de camper onder een stalen balk op 2,70 meter hoog door te kunnen. Helaas.... de camper is 2,80! Na wat tapewerk aan het dakraam kon de tocht vervolgd worden en hebben we een camping in de buurt opgezocht.
Woensdag een rondrit door de omgeving gemaakt met een kleine wandeling (Karlijn begon immers pas net!) door de duinen. ’s-Middags het oudste christelijke Maori Kerkje van Nieuw Zealand bezocht. Nou ja het oudste.., de kerk is in 1998 afgebrand en in 2004 volledig in oude stijl herbouwd. Helaas waren de bezichtigingstijden alleen ’s-ochtends, maar na wat lichte drang van Karlijn kregen we een priverondleiding van de dochter (50jr) en de weduwe van de voorganger. Geloof is in NZ ook niet meer wat het geweest is, op zondag komen er nog zo’n 6 tot 8 gelovigen.
Donderdagochtend vroeg naar Wellington om, voordat we met de boot naar het Zuidereiland zouden varen, ons te verdiepen in de historie van de Maori’s en Nieuw Zealand. Het schitterende Te Papa museum heeft daar een uitgebreide tentoonstelling over. Monique en Karlijn vonden het erg interessant, mijn belangstelling ging meer uit naar de verschillende koffiecorners.
De overtocht met de boot naar het Zuidereiland duurde ongeveer 4 uur, omdat het helder weer was konden we genieten van mooie plaatjes. Varen tussen bergen en rotspartijen, indrukwekkend schouwspel en maakt je nederig.
Vrijdag, langs de oostkust richting Christchurch gereden. onderweg uiteraard een wandeling gemaakt en genoten van de kolonies zeerobben. Deze kon je tot op zo’n 2 meter afstand benaderen. Schattige beesten, zeker de kleintjes. Daarbij moest je overigens wel meer afstand houden om de woede van de ouders te ontlopen!
In het kustplaatsje Kaikoura, een camping gezocht en zaterdag een wandeling door de baai gemaakt van zo’n 4 uur. Onderweg nog wat babydolfijntjes gezien en verschillende vogels, volgens Karlijn zaten er aalscholvers tussen. De volgens de borden aanwezige Jan van Genten hebben we gemist of niet herkend maar dat mocht de pret niet drukken.
Zondag Zuidereiland dwars overgestoken van Oost naar West en door Arthur’s pass gereden, schitterend natuurreservaat. Autorit begon overigens al goed, na ongeveer 1km zagen we al een school dolfijnen, het waren er honderden!!. De beesten hadden er duidelijk zin in. Er werd volop gesprongen en in het water gesparteld., erg leuk om te zien.. Helaas geen tijd om nog wat te wandelen op de pass, stond ook wel erg veel wind bovenop.

Maandag na overnachting in Hokitika?!, in de regen, doorgereden naar het Zuiden, gelukkig knapte na een paar honderd km het weer op. Door de bergen een wandeling gemaakt naar de gletsjer van Frans Josef, fototoestel maakte overuren!
Hebben inmiddels ook een verschil ontdekt in reizen zoals Karlijn dat doet en hoe het echtpaar reist. Karlijn leest vooraf veel van wat ergens te doen valt en wil dit eigenlijk allemaal zien en doen. Wij doen maar wat en lezen eind van de middag, bij een glaasje wijn, wat we hadden kunnen doen en zien.
In de methode Karlijn zie je meer,maar kom je tijd tekort. In onze methode zie je minder, maar kom je wel tot rust.. Hebben nu inmiddels een goede middenweg gevonden.
Bijdrage:Karlijn. (Voor wat het waard is -:)).
Analyse van een huwelijk deel 1
Mama houdt van minneolas. Papa vindt dat ze te strak in hun vel zitten. Mama koopt er altijd teveel volgens papa. Papa wil dat ik wel opschrijf dat hij een fruitmens is. Mama eet appel zonder schil. Dus als we appels meenemen op de ferry naar het zuidereiland moet er wel een mesje mee. Of moeten de bananen op? Karlijn stopt snel een pakje Tim Tams (chocoladekoekjes) in haar tas die in het zonnetje met uitzichten over prachtige groenen eilanden door allen tot op de laatste kruimel opgegeten wordt.
------