Hanoi en SaPa
Door: pIet
Blijf op de hoogte en volg Piet en Monique
13 Januari 2016 | Vietnam, Hanoi
Voor de komende dagen werd mooi weer verwacht dus tijd om de bergen in te gaan. In Noord Vietnam is SaPa, een klein bergdorpje tegen de de Chinese grens aan, de place to be. In het hotel konden we de trip naar SaPa volledig laten verzorgen, lekker makkelijk!
Op advies van de receptie reserveerden ze een plek in de nachttrein naar Lao Cai, deze zou om ongeveer 22.00 uur uit Hanoi vertrekken. De zondag zelf konden we dus nog mooi in Hanoi doorbrengen. Als eerste bezochten we de Hoa Lo gevangenis, dit was indrukwekkend om te zien. De Franse overheersing wist wel raad met opstandelingen. Deze “opstandelingen” werden beestachtig opgehokt, gemarteld en soms door de guillotine om zeep gebracht. Een klein gedeelte van de expositie ging over de bombardementen van de Amerikanen op Hanoi en de gevangenneming van de neergeschoten vliegtuigbemanningen. Volgens de foto’s en onderschriften werden de Amerikanen vorstelijk behandeld, goede huisvesting meer dan voldoende tijd voor kaarten, balspelen e.d. en ook nog meer dan voldoende te eten. Kortom eigenlijk was het gek dat ze naar huis wilden na de beëindiging van de oorlog. Na deze propaganda van het communistische rijk waren we het wel zat en was het tijd voor een wandeling door het stadspark van Hanoi. Hier werden Monique en ik geïnterviewd door Vietnamese schoolkinderen die als opdracht van school hadden om 5 Engelstaligen te spreken. Leerzaam voor de kinderen en leuk voor ons dat er eindelijk eens iemand luisterde (ook al begrepen ze het meeste niet maar dat mocht de pret niet drukken).
Na nog wat gegeten en gedronken te hebben brachten we een bezoek aan het internationaal befaamde Hanois water poppen ballet. De voorstelling duurde 3 kwartier en wordt 5 keer per dag gegeven. Monique vond er niets aan , geen aanrader dus, Ik vond het allemaal wel knap gedaan, dit kan natuurlijk ook komen omdat ik een kwartiertje mijn ogen dicht hadNa een voorspoedige treinreis van 8 uur in een privé slaapcabine kwamen we om 6 uur aan in Lao Cai.. We snappen nu wel waarom het nachttrein heet en geen slaaptrein.
Met een bus naar SaPa waar we na het ontbijt om 9 uur werden opgehaald door onze gids voor de komende 2 dagen, de 20-jarige, ZA. ZA was, zoals in het dorp gebruikelijk, op haar 18e getrouwd en had al een zoon van 1 jaar. We pikten nog 6 toeristen op en hebben een toeristische toer gemaakt van ongeveer 3 uur. Schitterde omgeving maar ook godsliederlijk veel winkeltjes met prullaria. De locale bevolking, in prachtige klederdracht, wist van geen wijken en boden de waren gedurende de hele reis aan.
Na de wandeling met z’n allen lunchen en daarna ging iedereen zijn eigen gang omdat we verreweg de oudsten van de groep waren vonden we dat we konden gaan zonnen en van een massage genieten.
De tweede dag hebben we langere wandeling, of heet dat nu in vaktermen een track, gemaakt. Via,vaak moeilijke begaanbare paadjes, ging het bergie op en bergie af. De tocht was schitteren,, prachtige plaatjes, leuke gids en aardige groepsgenoten. Gedurende de hele tocht liepen locale vrouwen in klederdracht mee met een mand op hun rug, regelmatig staken zij een (erg eeltig) handje toe.
Op het eind van de tocht werd uiteraard gevraagd of wij nog wat souvenirs uit de manden wilden kopen. Uiteraard hebben we dit gedaan, voor ons een klein bedrag en voor de locale vrijwel de enige bron van inkomsten. Geld is hard nodig voor scholing wat daar nog zeker niet gewoon is. Onze gids bijvoorbeeld was niet naar school geweest en kan dus ook niet lezen of schrijven, het Engels heeft zij gaandeweg opgepikt van de toeristen.
Aan het eind van de middag werden we met een busje weer teruggebracht naar Lao Cai alwaar we weer met de nachttrein teruggingen naar Hanoi
De eerste week zit er alweer op en we hebben al erg veel gedaan en gezien. Zitten nu op het vliegveld van Hanoi om naar Hoi An (midden Vietnam) te vertrekken. In Hoi An is het beduidend warmer , zo rond de 27/28 graden, het motto voor de komende week wordt dan ook “temperatuur omhoog, tempo omlaag”.
Het antwoord op de huiskamervraag was uiteraard de Rus! (Jammer Dwien)
Op advies van de receptie reserveerden ze een plek in de nachttrein naar Lao Cai, deze zou om ongeveer 22.00 uur uit Hanoi vertrekken. De zondag zelf konden we dus nog mooi in Hanoi doorbrengen. Als eerste bezochten we de Hoa Lo gevangenis, dit was indrukwekkend om te zien. De Franse overheersing wist wel raad met opstandelingen. Deze “opstandelingen” werden beestachtig opgehokt, gemarteld en soms door de guillotine om zeep gebracht. Een klein gedeelte van de expositie ging over de bombardementen van de Amerikanen op Hanoi en de gevangenneming van de neergeschoten vliegtuigbemanningen. Volgens de foto’s en onderschriften werden de Amerikanen vorstelijk behandeld, goede huisvesting meer dan voldoende tijd voor kaarten, balspelen e.d. en ook nog meer dan voldoende te eten. Kortom eigenlijk was het gek dat ze naar huis wilden na de beëindiging van de oorlog. Na deze propaganda van het communistische rijk waren we het wel zat en was het tijd voor een wandeling door het stadspark van Hanoi. Hier werden Monique en ik geïnterviewd door Vietnamese schoolkinderen die als opdracht van school hadden om 5 Engelstaligen te spreken. Leerzaam voor de kinderen en leuk voor ons dat er eindelijk eens iemand luisterde (ook al begrepen ze het meeste niet maar dat mocht de pret niet drukken).
Na nog wat gegeten en gedronken te hebben brachten we een bezoek aan het internationaal befaamde Hanois water poppen ballet. De voorstelling duurde 3 kwartier en wordt 5 keer per dag gegeven. Monique vond er niets aan , geen aanrader dus, Ik vond het allemaal wel knap gedaan, dit kan natuurlijk ook komen omdat ik een kwartiertje mijn ogen dicht hadNa een voorspoedige treinreis van 8 uur in een privé slaapcabine kwamen we om 6 uur aan in Lao Cai.. We snappen nu wel waarom het nachttrein heet en geen slaaptrein.
Met een bus naar SaPa waar we na het ontbijt om 9 uur werden opgehaald door onze gids voor de komende 2 dagen, de 20-jarige, ZA. ZA was, zoals in het dorp gebruikelijk, op haar 18e getrouwd en had al een zoon van 1 jaar. We pikten nog 6 toeristen op en hebben een toeristische toer gemaakt van ongeveer 3 uur. Schitterde omgeving maar ook godsliederlijk veel winkeltjes met prullaria. De locale bevolking, in prachtige klederdracht, wist van geen wijken en boden de waren gedurende de hele reis aan.
Na de wandeling met z’n allen lunchen en daarna ging iedereen zijn eigen gang omdat we verreweg de oudsten van de groep waren vonden we dat we konden gaan zonnen en van een massage genieten.
De tweede dag hebben we langere wandeling, of heet dat nu in vaktermen een track, gemaakt. Via,vaak moeilijke begaanbare paadjes, ging het bergie op en bergie af. De tocht was schitteren,, prachtige plaatjes, leuke gids en aardige groepsgenoten. Gedurende de hele tocht liepen locale vrouwen in klederdracht mee met een mand op hun rug, regelmatig staken zij een (erg eeltig) handje toe.
Op het eind van de tocht werd uiteraard gevraagd of wij nog wat souvenirs uit de manden wilden kopen. Uiteraard hebben we dit gedaan, voor ons een klein bedrag en voor de locale vrijwel de enige bron van inkomsten. Geld is hard nodig voor scholing wat daar nog zeker niet gewoon is. Onze gids bijvoorbeeld was niet naar school geweest en kan dus ook niet lezen of schrijven, het Engels heeft zij gaandeweg opgepikt van de toeristen.
Aan het eind van de middag werden we met een busje weer teruggebracht naar Lao Cai alwaar we weer met de nachttrein teruggingen naar Hanoi
De eerste week zit er alweer op en we hebben al erg veel gedaan en gezien. Zitten nu op het vliegveld van Hanoi om naar Hoi An (midden Vietnam) te vertrekken. In Hoi An is het beduidend warmer , zo rond de 27/28 graden, het motto voor de komende week wordt dan ook “temperatuur omhoog, tempo omlaag”.
Het antwoord op de huiskamervraag was uiteraard de Rus! (Jammer Dwien)
-
13 Januari 2016 - 13:18
Leontien:
Wat leuk jullie zo te volgen prachtige foto's
miste je je stokken niet Monique? met "track"
Nog een heel mooie tijd zo "samen" met al die Aziaten. -
13 Januari 2016 - 13:51
B.D Te OB:
gelukkig had je die (vergeten) wekker niet nodig in de trein !
ben bijna jaloers op die Tshirt foto's ....met al die regen hier....
mistte dit keer wel de huiskamervraag.. -
13 Januari 2016 - 17:20
Leny:
Leuke verhalen Piet en ook Monique. Hier grijze, regenachtige dag! Lekker recept van Jorien gekregen! -
13 Januari 2016 - 19:21
Ineke:
Fantastisch verslag. Piet je bent je roeping mis gelopen. Erg leuk om jullie zo te volgen en lekker actief al geweest pff...
Veel plezier verder! -
13 Januari 2016 - 20:10
Greet:
Vanmorgen op de ijsbaan hoorde ik enthousiaste reacties van de meiden over de verslagen..huh? ik heb helemaal niets ontvangen? Gelukkig worden jullie berichten nu doorgestuurd door Lia hoor, dus ik kan ook meegenieten!
Ontzettend leuk om jullie avonturen te kunnen lezen hoor, Piet je schrijft leuk, ik zit hier gewoon hardop te lachen :))
En Monique: goeie schaatstraining op die paadjes voor je! Geniet van alles! -
13 Januari 2016 - 22:47
Meriam:
Mooie verhalen, prachtige foto's !!!
Enjoy!!!!!
-
19 Januari 2016 - 05:06
Jet:
Geweldig om jullie te zien op deze mooie fotos!
Zo lang naar toegewerkt en eindelijk zijn jullie er!Mooi land!
Geniet en take care!XX
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
